Przystanek
kolejowy Warszawa Ursus znajduje się przy ulicy Wiosny Ludów na
terenie osiedla Czechowice, które jest
częścią dzielnicy Ursus. Obecnie na przystanku zatrzymują się
pociągi KM i pociągi SKMWA linii S1.
Pasażerowie
mają do swojej dyspozycji dwa perony, w tym jeden wyspowy
dwu-krawędziowy. Na przystanku funkcjonują dwa przejścia podziemne
umożliwiające wejście na peron wyspowy oraz przejście z ulicy
Wiosny Ludów na ulicę Traktorzystów.
Przed
wybudowaniem przystanku Ursus funkcjonowały w tym miejscu bocznice
szlakowe. Jedna
do zakładów
Ursus, a druga do składu opału i materiałów budowlanych, który
znajdował się za tunelem w ulicy Cierlickiej.
Budowę
przystanku kolejowego na terenie wsi Czechowice wymusiło otwarcie w
1923 roku Zakładów Mechanicznych Ursus na terenie sąsiedniej wsi
Szamoty. Szybki rozwój fabryki spowodował przekształcenie wsi
Czechowice w osiedle przyfabryczne. Jednak większość robotników
dojeżdżała do pracy z Warszawy i pobliskich miejscowości. Mimo że
nie było w pobliżu fabryki przystanku kolejowego, to robotnicy
dojeżdżali koleją. Był problem z wysiadaniem z pociągów.
Opuszczanie wagonów odbywało się … poprzez zrywanie hamulców
bezpieczeństwa w pociągach. Dochodziło do wielu incydentów.
Często interweniowała policja.
Po
trzech latach od otwarcia fabryki w Ursusie, właściciel zdecydował
się na wybudowanie przystanku na własny koszt. Mimo że przystanek
zlokalizowano w Czechowicach, to nadano mu nazwę Ursus. Jednak
oddanie przystanku do użytku przeciągało się z przyczyn
formalnych. Zniecierpliwieni robotnicy wzięli sprawy w swoje ręce.
Rozpalili ognisko na torach i spowodowali zatrzymanie ruchu pociągów
na całej linii kolejowej. Traf chciał, że w jednym z pociągów,
który musiał się zatrzymać, jechał ówczesny Prezydent
Rzeczpospolitej Ignacy Mościcki. Interwencja Prezydenta odniosła
skutek i od końca 1926 roku na przystanku zaczęły zatrzymywać się
pociągi podmiejskie.
W okresie przed elektryfikacją linii kolejowej Pruszków-Otwock pociągi podmiejskie były obsługiwane przez parowozy. W tym czasie przystanek Ursus posiadał niskie perony ziemne i parterowy budynek dworca.
W okresie przed elektryfikacją linii kolejowej Pruszków-Otwock pociągi podmiejskie były obsługiwane przez parowozy. W tym czasie przystanek Ursus posiadał niskie perony ziemne i parterowy budynek dworca.
Peron
wyspowy, który nadal funkcjonuje na przystanku, został wybudowany w
okresie elektryfikacji linii w 1936 roku. Na peronie wyspowym stoi
typowa dla tej linii modernistyczna wiata wraz z poczekalnią. Do
1958 roku od strony ulicy Traktorzystów znajdował się jeszcze
jeden peron, który został zburzony w celu wybudowania torów
dalekobieżnych. Po zbudowaniu drugiej pary torów dalekobieżnych w
1959 roku zlikwidowano obie bocznice szlakowe odchodzące od przystanku Ursus.
Rozwój
fabryki Ursus spowodował, że wsie Czechowice,
Skorosze, Szamoty, Gołąbki i Grabkowo zostały połączone 1 lipca
1952 roku w miasto Czechowice. W 1954 roku zmieniono nazwę
miasta Czechowice na Ursus. Powód był prozaiczny, a może dziwaczny. Nie
chciano, aby mylono Czechowice spod Warszawy z
Czechowicami-Dziedzicami !!!
1
sierpnia 1977 roku przyłączono Ursus do Warszawy, co spowodowało
zmianę nazwy przystanku z Ursus na Warszawa Ursus.
Największy
ruch pasażerski na przystanku Warszawa Ursus miał miejsce w latach
70. ubiegłego wieku. Wybudowano wtedy nowy peron od strony ulicy
Wiosny Ludów. Ruch w kierunku Warszawy odbywał się z toru, który
posiadał dwie krawędzie peronowe. W czasie zmian załóg w fabryce
przez perony przystanku przewijało się do 10 tysięcy pracowników.
Pociągi obsługiwane były przez ezt składające się z trzech
jednostek, które kursowały co 5-10 minut. Robotniczy Ursus widział
wszystkie polskie ezt, w tym EW51,
EW52, EW53, EW54, EW55, aż do jeżdżące do dzisiaj EN57.
W
latach 70. ubiegłego wieku został wybudowany najbardziej okazały
obiekt przystanku Warszawa Ursus. To budynek dworcowy, którego bryła
przypomina Dworzec Centralny w Warszawie w miniaturce. Dworzec
dysponował dużą halą dworcową i czterema kasami. Dysponował, bo
obecnie dworzec nie pełni już kolejowych funkcji. Ostatnia kasa została
zamknięta w październiku 2013 roku.
Upadek
wielkich zakładów mechanicznych w Ursusie spowodował powolną
marginalizację przystanku Warszawa Ursus. Pasażerowie odwrócili
się od kolei. Dopiero wejście na rynek kolejowy KM i SKMWA oraz
racjonalizacja rozkładów jazdy pod potrzeby potencjalnego pasażera
oraz wprowadzenie wspólnego biletu ZTM-SKM-KM
spowodowało, że pasażerowie zaczęli wracać na przystanek
Warszawa Ursus.
____________________
Znajdziesz też w magazynie TOROWY 7/2020
____________________
Znajdziesz też w magazynie TOROWY 7/2020
/ zdjęcia z 29 kwietnia 2014 roku /
0 komentarze