Migawki z podróży do Sochaczewa i Łowicza. Część II. Dzikie wino na dworcu w Sochaczewie

Podróż z Warszawy do Sochaczewa przebiegła zgodnie z rozkładem jazdy. Sochaczew przywitał mnie piękną słoneczną pogodą. Po wyjściu z pociągu udałem się do muzeum wąskotorówki. Spędziłem na terenie muzeum około dwóch godzin. Do opowieści z terenu muzeum powrócę w przyszłości, bo to temat na wiele artykułów.

Po powrocie na stację spotkałem ten sam zestaw KM EN57AKM (1621 + 1599), którym przyjechałem do Sochaczewa z Warszawy. Teraz pociąg wracał z Łowicza do Warszawy.

Stacja Sochaczew położona jest na ciągu transportowym E 20 (Kunowice - Poznań - Warszawa - Terespol), którego częścią jest linia kolejowa nr 3 przebiegająca przez Sochaczew.

Początki stacji kolejowej w Sochaczewie sięgają 1902 roku. Stacja znalazła się na trasie budowanej w latach 1900–1902 Kolei Warszawsko-Kaliskiej. Inwestorem nowej szerokotorowej linii kolejowej, która połączyła Warszawę Kaliską z Kaliszem, było Towarzystwo Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. 15 listopada 1902 roku rozpoczął się ruch towarowy i pasażerski na stacji w Sochaczewie. Dworzec kolejowy Sochaczew, który pełni swoją rolę do dnia dzisiejszego, został oddany do użytku w 1903 roku.

3 października 1914 roku w okresie I Wojny Światowej miała miejsce bitwa o Sochaczew, która przyniosła miastu zagładę. Niemcy, którzy zajęli Sochaczew 5 października 1914 roku zniszczyli między innymi tory stacyjne oraz wysadzili w powietrze dworzec kolejowy i wieżę ciśnień. Jeszcze w tym samym roku Niemcy odbudowali linię z Kalisza do Warszawy i przekuli rozstaw torów na normalnotorowy. Odbudowano również dworzec kolejowy w Sochaczewie. W 1916 roku Niemcy zbudowali drugi tor. Wieża ciśnień została odbudowana po wojnie w 1921 roku.

Najstarszym obiektem stacji jest jej dworzec. Obiekt nawiązuje do architektury dworkowej i jest jednym z wielu budynków dworcowych na terenie Polski, które zostały wybudowane w tym stylu na przełomie XIX i XX wieku. W czasie, gdy byłem na stacji rozpoczynał się remont dworca. Był to najwyższy czas na tego typu prace, ponieważ obiekt znajdował się w nie najlepszym stanie technicznym. Chyba najbardziej frapującym elementem dworca, który przyciągał wzrok było dzikie wino, którym obrośnięty był znaczny fragment budynku od strony peronów. 

____________________
Znajdziesz też w magazynie TOROWY 10/2020 

 / zdjęcia z 22 września 2015 roku /