Na przystanek kolejowy Nieporęt przyjechałem na rowerze z Dąbkowizny. Przystanek Dąbkowizna opuściłem ulicą Cichą, która początkowo biegnie przez las, a potem przez tereny wiejskie. Gdy dojechałem do DW631, która stanowi północno-zachodnią granicę Nieporętu, do pokonania był jeszcze 4 kilometrowy odcinek DW631. Po przejechaniu 3,5 kilometrowej drogi dotarłem do wiaduktu kolejowego, którym linia 10 przechodzi nad ulicą Kapitana Pogonowskiego (DW631). Po kolejnych 500 metrach drogi, wjechałem na most nad kanałem Żerańskim. Most usytuowany jest nad ujściem kanału do jeziora Zegrzyńskiego. Z jednej strony drogowego mostu roztacza się widok na wody olbrzymiego zalewu, a z drugiej strony na most kolejowy nad kanałem.
Po zjechaniu z mostu drogowego, jadąc ulicami: Zegrzyńska i Dzikiej Róży dotarłem do wysokiego nasypu kolejowego, na szczycie którego znajduje się przystanek kolejowy Nieporęt. Ponieważ wejście na przystanek znajduje się z drugiej strony toru, od ulicy Dworcowej, więc musiałem przejechać pod wiaduktem kolejowym, który zlokalizowany jest po zachodniej stronie przystanku.
Na przystanek wiedzie stromy, brukowany, wąski chodnik. Jeszcze niewiele ponad 10 lat temu można było wejść na peron przez budynek dworcowy, w którym zlokalizowana była poczekalnia i kasa biletowa. Dworzec, który został prawdopodobnie wybudowany w latach 60. ubiegłego wieku, został zburzony przed 2010 rokiem. Na przystanku pozostała tylko duża wiata, który służy pasażerom do chwili obecnej.
Pasażerowie korzystający z przystanku mają do swojej dyspozycji jedno-krawędziowy peron o wysokości 860 mm i długości 200 metrów. Nawierzchnię peronu stanowią płytki chodnikowe 50x50. Ze stanu technicznego płytek można wnioskować, że zostały zabudowane 60-70 lat temu. Użytkowa część peronu została ograniczona do długości około 150 metrów, poprzez oddzielenie metalowym płotem wschodniej części peronu. Zapewne zrobiono to, w celu zniechęcenia pieszych do wędrówek na drugą stronę kanału Żerańskiego po kolejowym moście. Most kolejowy niemal graniczy z peronem.
Pasażerowie korzystający z przystanku mają do swojej dyspozycji jedno-krawędziowy peron o wysokości 860 mm i długości 200 metrów. Nawierzchnię peronu stanowią płytki chodnikowe 50x50. Ze stanu technicznego płytek można wnioskować, że zostały zabudowane 60-70 lat temu. Użytkowa część peronu została ograniczona do długości około 150 metrów, poprzez oddzielenie metalowym płotem wschodniej części peronu. Zapewne zrobiono to, w celu zniechęcenia pieszych do wędrówek na drugą stronę kanału Żerańskiego po kolejowym moście. Most kolejowy niemal graniczy z peronem.
Jadąc z Dąbkowizny do Nieporętu chciałem zdążyć na wracające z Tłuszcza wahadło KM, które miałem okazję sfotografować na przystanku Dąbkowizna. Cel udało się zrealizować. Kilkanaście minut po moim przyjeździe na przystanek Nieporęt, przyjechał wagon silnikowy SA135-015, jadący jako pociąg KM RE91 relacji Tłuszcz - Sierpc.
Przystanek kolejowy Nieporęt położony jest na 8,492 km linii 10 Legionowo – Tłuszcz, pomiędzy stacją Wieliszew (w odległości 3,902 km), a przystankiem Dąbkowizna (w odległości 3,737 km).
Przystanek kolejowy w Nieporęcie został oddany do użytku kilka lat po otwarciu linii z Legionowa do Tłuszcza. Nieporęt po raz pierwszy występuje w rozkładzie jazdy pociągów na sieci PKP w rozkładzie: Polska, zima 1938/1939. W tab. 604 (pociąg: Warszawa – Legionowo/Nasielsk – Wieliszew – Tłuszcz/Zegrze), Nieporęt znajduje się na 33 km trasy pociągu, licząc od stacji Warszawa Zachodnia.
/ zdjęcia z 18 października 2017 roku /
0 komentarze
Zapraszam do komentowania wpisów na blogu