Stacja kolejowa Zabieżki cz. 1

Po krótkim pobycie na terenie leśnego przystanku w Augustówce, ruszyłem w dalszą drogę. Następnym etapem mojej rowerowej jazdy była stacja kolejowa Zabieżki. Miałem zamiar pojechać wzdłuż toru Siódemki i w tej sprawie zasięgnąłem przysłowiowego języka u miejscowym. Okazało się, że już nie ma na to szans. Wiele lat temu była ścieżka, ale coraz rzadziej używana, zarosła i nie ma po niej nawet śladu. Wsiadłem więc na rower i pojechałem do Zabieżek zakolem, jadąc początkowo ulicą Kolejową do rozstaju dróg, gdzie skręciłem w prawo na drogę Jaźwiny - Zabieżki.  Po dwóch kilometrach jazdy, wśród pól i skrajem lasu, dotarłem do przejazdu kolejowego kat C w ulicy Olchowej, tuż przy południowej głowicy stacji kolejowej Zabieżki.

Stacja kolejowa Zabieżki położona jest na terenie wsi o tej samej nazwie. Obok Celestynowa, to druga stacja usytuowana na jednotorowym odcinku Otwock - Pilawa. Stacja położona jest na 46,824 km linii 7 Warszawa Wschodnia - Dorohusk, w odległości 3,568 km od przystanku Chrosna i 3,5 km od przystanku Augustówka.

Wzdłuż torów stacji biegnie ulica Malownicza, z której zrobiłem pierwsze zdjęcia po przybyciu do Zabieżek. Mimo, że w nomenklaturze PKP PLK jest to stacja kolejowa, to faktycznie, od wielu, wielu lat, Zabieżki pełnią rolę wyłącznie przystanku osobowego. Kiedy ostatni raz prowadzono tutaj rozładunki? Tego nie pamiętają nawet najstarsi mieszkańcy Zabieżek. Tor boczny przy placu ładunkowym zarośnięty jest chwastami i nie nadaje się do ruchu. W sumie, na stacji Zabieżki znajdują się cztery tory, z których trzy  to tory główne. Tor główny, zlokalizowany przy wschodniej granicy stacji jest torem towarowym. Tor towarowy jest wyłączony z ruchu i cały zarośnięty bujną roślinnością. Zaintrygowała mnie sieć trakcyjna zawieszona nad torem towarowym. Ciekawe, czy jest pod napięciem?

Dwa tory główne, będące w ciągłej eksploatacji, znajdują się po obu stronach peronu wyspowego. Peron wyspowy ma  860 mm wysokości i 253 metry długości. Nawierzchnia peronu jest asfaltowa. Przez cienką i zniszczoną warstwę asfaltu wycinają się płytki chodnikowe, które stanowiły pierwotną nawierzchnię peronu. Jeszcze 10 lata temu peron był w dużej części zarośnięty trawami. Dzisiaj już tak nie jest, ale najlepsze lata peron ma za sobą. Oczekujący na peronie pasażerowie maja do swojej dyspozycji dużą wiatę oraz ławki.

Kilkanaście metrów na południe od wejścia na peron stoi niewielki kontener, w którym funkcjonuje kasa biletowa Kolei Mazowieckich. Poprzednio w tym samym miejscu stała drewniana budka, w której również działała kasa biletowa. 

Na peron prowadzą dwa wejścia. Wejście główne, od strony ulicy Malowniczej, usytuowane jest w poziomie torów. Po przejściu przez tor główny nr 3 wchodzimy pochylnią na peron, od jego północnej,  bocznej krawędzi. Jest jeszcze drugie wejście, prowadzące od południowej, bocznej krawędzi peronu. Na peron prowadzą drewniane schodki zabezpieczone balustradą. Ostatnio ustawiono obok tablice zakazujące przejścia przez tory. Wejście więc jest, a jakby go nie było. Jednak wydeptana obok ścieżka nie pozostawia wątpliwości, co do funkcjonowania tego wejścia.

Na stacji znajduje się nastawnia Zb, z której prowadzony jest ruch pociągów. Nastawnia wyposażona jest w urządzenia przekaźnikowe z sygnalizacją świetlną. Od czasu zabudowy samoczynnej blokady liniowej (typ Eac-95) na szlaku Pilawa - Zabieżki, przestał funkcjonować w Zabieżkach posterunek SKP.

_____________________________
Znajdziesz też w magazynie TOROWY 4/2020

/ zdjęcia z 14 sierpnia 2017 roku /